اين پژوهش با هدف پيشبيني طلاق عاطفي بر اساس سبكهاي دلبستگي با توجه به نقش واسطه¬اي طرح وارههاي ناسازگار اوليه در حوزه بريدگي و طرد در بين متأهلين شهرستان يزد اجرا شد. روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري شامل كليه متأهلين ساكن شهريزد در سال 1400 بودند كه از ميان آنها 270 نفر (150 زن و 120 مرد) بر مبناي جدول نمونهگيري مورگان و كرجسي (1971) به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش شامل پرسشنامه طلاق عاطفي گاتمن (1998)، دلبستگي بزرگسال هازن و شيور (1987) و بيست سئوال مربوط به حوزه طرحوارههاي حوزه بريدگي و طرد پرسشنامه يانگ (1998) بودند. دادهها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS23 و از روش¬هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به روش همزمان و از روش تحليل مسير با استفاده از نرم افزار AMOS22 جهت بررسي فرضيههاي پژوهش استفاده شد. نتايج نشان داد كه طلاق عاطفي و سبكهاي دلبستگي (ايمن، ناايمن-اجتنابي و ناايمن-دوسوگرا) و هم چنين طرحوارههاي ناسازگار اوليه (حوزهي بريدگي و طرد) و طلاق عاطفي و رابطه طرحوارههاي ناسازگار اوليه حوزه بريدگي و طرد با سبكهاي دلبستگي رابطه معني¬داري وجود دارد (01/0>p). علاوه بر اين نتايج تحليل مسير نشان داد كه طرحوارههاي ناسازگار اوليه واسطه ارتباط بين سبكهاي دلبستگي (¬ايمن، ناايمن-اجتنابي و ناايمن-دوسوگرا) با طلاق عاطفي در متأهلين بود (05/0