چكيده :
مادر اولين شخصي است كه به طور مستقيم با كودك ارتباط برقرار مي كند. مادران به دليل نقش هاي سنتي خود مثل مراقبت نقش حمايتي تري را براي كودكان استثنايي خود بر عهده دارند، بنابراين فشار بيشتر و مشكلات رواني بيشتري را متحمل مي شوند. هدف پژوهش حاضر، اثر بخشي آموزش تاب آوري بر مديريت خشم و اميد به زندگي مادران داراي كودكان اوتيسم در مدارس استثنايي شهرستان يزد بود. پژوهش حاضر توصيفي از نوع نيمه آزمايشي با گروه گواه و پيش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماري كليه مادران داراي كودكان اوتيسم مدارس استثنايي شهر يزد بود كه در بين آنها 30 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده و به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند و به ابزارهاي پژوهش (پرسشنامه اميدواري ميلر و مديريت خشم اسپيلبرگر) پاسخ دادند و همچنين برنامه آموزش تاب آوري (كامپفر، 1999) براي گروه آزمايش اجرا شد. براي تحليل داده¬ها از نرم¬افزار SPSS با روش¬هاي تحليل كواريانس چندمتغيره استفاده شد. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه آموزش تاب آوري بر مديريت خشم با مقدار آماره به دست آمده 020/0P= < 05/0 و همچنين بر اميد به زندگي با مقدار آماره 002/0P= < 05/0 مادران داراي كودكان اوتيسم تأثيرگذار است.
