بررسي اثربخشي خود شفقت ورزي بر انعطاف پذيري روانشناختي و خودارزشمندي همسران معتادان گمنام شهرستان يزد

چكيده :

همسران افراد معتاد به علت مشكلاتي كه در زندگيشان تجربه مي كنند، در معرض آسيب‌هاي رواني بسياري قرار دارند، لذا نيازمند آموزش هايي در جهت مقابله با اين شرايط مي باشند؛ بنابراين، پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي خودشفقت ورزي بر انعطاف پذيري روانشناختي و خودارزشمندي همسران معتادان گمنام شهرستان يزد، انجام گرديد. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري شامل تمام همسران معتادان گمنام انجمن نارانان شهرستان يزد كه تعداد آن‌ها در سال 1402 برابر با 800 نفر (پژوهشگر عضو انجمن نارانان مي باشد) بود. نمونه آماري شامل 30 نفر از همسران معتادان بودند كه به روش دردسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري كنترل و آزمايش گمارش شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه انعطاف پذيري روانشناختي دنيس و نادروال (2010) و خودارزشمندي كراكر و همكاران (2003) بود. جلسات آموزش خود شفقت ورزي بر مبناي نظريه گيلبرت (2008) طي 8 جلسه 60 دقيقه يا براي 15 نفر گروه آزمايش در همان محل انجمن اجرا شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس استفاده گرديده است. نتايج نشان داد كه آموزش خود شفقت ورزي بر انعطاف پذيري روانشناختي (43/12=F، 05/0>P) و خودارزشمندي (64/15=F، 05/0>P) همسران معتادان گمنام شهرستان يزد، اثربخش بوده است و توانسته اين دو مولفه‌ها در آن‌ها افزايش دهد. در نتيجه به منظور انعطاف پذيري و خودارزشمندي در همسران معتادين مي توان از آموزش‌هاي شفقت ورزي در مشاوره‌ها استفاده نمود.