چكيده :
هدف انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مراجع محور بر خودانگاره منفي و تحمل پريشاني زنان افسرده شهر يزد بود. اين پژوهش از نوع طرح نيمه آزمايشي بود كه با دو گروه كنترل و آزمايش انجام شد. جامعه آماري زنان افسرده (داراي پرونده افسردگي) كه در 3 ماه آخر سال 1400 به دفتر مشاوره خانواده در منطقه 1 شهر يزد مراجعه كرده بودند، بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي 20 نفر از آنها انتخاب گرديد و در دو گروه كنترل و آزمايش به طور مساوي تقسيم شدند و پس از انجام پيش آزمون از هر دو گروه، گروه آزمايش در 8 جلسه درمان مراجع محور شركت كردند. ابزار سنجش اين پژوهش پرسشنامه استاندارد خودانگاره راجرز و پرسشنامه تحمل پريشاني سيمونز و گاهر (2005) بود. پس از پايان جلسات درماني مجدداً از گروه آزمايش پس آزمون گرفته شد. در نهايت نتايج حاصل از يافته‌هاي تحقيق نشان دهنده اثر بخش بودن درمان مراجع محور بر روي خودانگاره منفي و تحمل پريشاني زنان افسرده بود و مشخص شد درمان مراجع محور مي‌تواند باعث كاهش خودانگاره منفي و افزايش ميزان تحمل پريشاني در زنان افسرده شود. با توجه به تاثير درمان مراجع محور در افزايش تحمل پريشاني و كاهش خودپنداره منفي زنان افسرده مي‌توان كارگاه‌ها و دوره‌هاي آموزشي مبتني بر درمان مراجع محور براي مشاوران مراكز و بيماران در نظر گرفته شود.
كلمات كليدي: درمان مراجع –محور، خودانگاره منفي، تحمل پريشاني، افسردگي
