چكيده :
پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش خودنظم‌دهي تحصيلي بر درگيري تحصيلي و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان پايه ششم ابتدائي منطقه زارچ يزد انجام گرفت. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر پايه ششم ابتدائي منطقه زارچ شهر يزد به تعداد 800 نفر بود كه با روش نمونهگيري تصادفي طبقهاي 30 نفر از آنان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده و بر مبناي ملاك‌هاي ورود به دو گروه معادل تقسيم شدند با گزينش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند.گروه آزمايش طي هشت جلسه 60 دقيقهاي (هر هفته يك جلسه) برنامه آموزش خودنظم دهي تحصيلي مبتني بر نظريه زيمرمن و ريزمبرگ (1997) را آموزش ديدند و در اين فاصله گروه كنترل هيچ مداخلهاي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه درگيري تحصيلي ريو (2013) و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بري، بتي و وات (2004) بود. داده‌ها با استفاده از تحليل كوورايانس چندمتغييري تجزيه و تحليل شدند. نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري در نمرههاي درگيري تحصيلي و احساس تعلق به مدرسه و مولفه‌هاي آنان داشت (p<0/05). بنابراين آموزش خودنظم‌دهي تحصيلي بر درگيري تحصيلي و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان موثر بوده است.
