تبيين الگوي مديريت ريسك در زنجيره تامين سازمان هاي امداد و نجات شهري با بهره گيري از رويكرد تلفيقي تحليل محتوا و نگاشت شناخت فازي شهودي (مورد مطالعه: اداره كل آتش نشاني هدايت زميني هواپيما استان يزد)

چكيده :

در پژوهش حاضر براي تبيين الگوي مديريت ريسك در زنجيره تامين سازمان هاي امداد و نجات شهري، از رويكرد تلفيقي تحليل محتوا و نگاشت شناخت فازي شهودي بهره گرفته شد. در همين راستا براي تحقق هدف پژوهش، در مرحله اول پژوهش با رويكرد تحليل محتوا، عوامل ريسك زنجيره تأمين مورد هدف پژوهش شناسايي شد و در مرحله دوم با عنايت بر آن كه جامعه آماري پژوهش شامل كليه¬ي مديران و كاركنان فعال در حوزه امداد و نجات شهري بود، جهت استخراج و شناسايي روابط علي و معلولي ميان ريسك¬هاي زنجيره تامين سازمان امداد و نجات شهري، از آن¬ها نظرخواهي به عمل آمد و براي تحليل از روش نگاشت شناخت فازي شهودي استفاده شد. با توجه به نتايج تحليل، كليه عوامل ريسك در زنجيره تامين سازمان هاي امداد و نجات شهري، در هشت مقوله اصلي "بلاياي طبيعي"، "تهديدات امنيت سايبري"، "بي ثباتي سياسي"، "اختلالات حمل و نقل"، "ريسك مالي"، "ريسك عملياتي"، "ريسك فناوري" و "ريسك منابع انساني" معرفي شد. همچنين نتايج حاصل از تحليل با روش نگاشت شناخت فازي شهودي حاكي از آن بود كه در مدل ريسك زنجيره تأمين امداد و نجات فرودگاه استان يزد، ريسك منابع انساني از منظر ميزان مركزيت در رتبه اول اهميت قرار دارد و پس از آن، تهديدات سايبري، ريسك عملياتي، ريسك مالي، ريسك فناوري، اختلالات حمل و نقل، بي ثباتي سياسي و بلاياي طبيعي به ترتيب در رتبه¬هاي بعدي اهميت واقع شده¬اند. همچنين با توجه به امتياز خروجي و ورودي، ريسك عملياتي به عنوان تأثيرگذارترين عامل و ريسك منابع انساني به عنوان تأثيرپذيرترين عامل در مدل پژوهش شناسايي مي¬شود.