چكيده :
اين پژوهش به بررسي سير تحولات فرم بالاپوشهاي مردان درباري ايراني از دوره صفويه تا پهلوي ميپردازد. هدف اصلي اين مطالعه، شناسايي و تحليل تغييرات ايجاد شده در طراحي، جنس، تزئينات و كاربرد انواع بالاپوشهاي مورد استفاده در دربار پادشاهي ايران در طول اين دورهي تاريخي است. با بررسي دقيق نمونههايي از پوشاك، اين پژوهش تلاش ميكند تا الگوهاي تغيير و تحول در مد و لباس درباري را مشخص كند. اين مطالعه با رويكردي تاريخي-تحليلي، به بررسي عوامل فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي مؤثر بر اين تغييرات ميپردازد. يافتههاي اين پژوهش نشان ميدهد كه فرم بالاپوشهاي مردان درباري ايراني در طول دوره صفويه تا پهلوي، دستخوش تغييرات چشمگيري شده است. پوشاك درباري در هر دوره بيانگر اقتدار، هويت فرهنگي، و ارزشهاي اجتماعي آن زمان بوده است. از طراحيهاي فاخر و زربفت صفويه تا سادگي و كاربرديتر شدن لباسها در دوره زنديه، ميتوان روند كاهش تجملات را مشاهده كرد. در دوره افشاريه، بازگشت به پوشاك مجلل و استفاده از خز و زربافت بار ديگر بر اهميت دربار تأكيد داشت. در نهايت، دوره پهلوي با اصلاحات لباس، پوشاك درباري سنتي را حذف كرد و مدرنيته را با تأكيد بر سادگي و غربگرايي جايگزين آن نمود. اين تغييرات نشاندهنده حركت تدريجي جامعه ايران به سوي تغييرات اجتماعي و سياسي بزرگتر بود.
