21

KA-HSD21

الهام آيت اللهي

بررسي و مقايسه رابطه رضايت شغلي و تعهد سازماني با كيفيت زندگي كاري در كاركنان دانشگاه يزد و موسسه آموزش عالي امام جواد(ع) يزد در سال 1394 (آموزش و بهسازي منابع انساني22)

Stady and comparison of relationship between job satisfaction and organizational commitment with quality of work life among staff of Yazd University and Imam Javad University of Yazd in 1394

كارشناسي ارشد

بهسازي منابع انساني

1394/08/04

كاظم علوي لنگرودي

كاظم برزگر

رضايت شغلي- تعهد سازماني - كيفيت زندگي كاري - دانشگاه يزد - موسسه آموزش عالي امام جواد(ع).

كيفيت زندگي كاري بالا براي سازمان‌هايي كه به جذب و ابقا كاركنان اهميت مي دهند اساسي است. محققان نشان داده‌اند تجديد ساختارهاي مجدد مداوم، اقتصادي نمودن و سازماندهي‌هاي مجدد، به طور منفي روي روحيه پرسنل و رضايت شغلي تاثير گذاشته است. همچنين نشان داده شده كيفيت زندگي كاري تاثيري مثبت بر تعهد سازماني دارد و 28 % واريانس آن را به خود اختصاص مي دهد. (راسر و جوينار ، 2003) و نيز موسسات موفق دريافته‌اند كه كاركنان ناراضي -حتي به ميزان اندك- را فقط به هزينه خطر جدي براي تعهد به موسسه مي‌توان ناديده انگاشت. (چوبينه و همكاران، 1392). به عقيده سالانسيك تعهد حالتي است در انسان كه در آن فرد با اعمال خود و از طريق اين اعمال اعتقاد مي يابد كه به فعاليت‌ها تداوم بخشد و مشاركت مؤثر خويش را در انجام آن‌ها حفظ كند (به نقل ازساروقي،1385). شلدون تعهد سازماني را چنين تعريف مي كند: نگرش يا جهت گيري كه هويت فرد را به سازمان مرتبط يا وابسته مي كند. كانتر نيز تعهدسازماني را تمايل عاملان اجتماعي به اعطاي نيرو و وفاداري خويش به سيستم هاي اجتماعي مي داند (به نقل ازاسماعيلي، 1380). تعهد سازماني يك نگرش است. يك حالت رواني است كه نشان دهندة نوعي تمايل، نياز و الزام جهت ادامه اشتغال در يك سازمان مي‌باشد. تمايل يعني علاقه و خواست قلبي فرد براي ادامه خدمت در سازمان، نياز يعني فرد به خاطر سرمايه‌گذاري‌هايي كه در سازمان كرده ناچار به ادامة خدمت در آن است و الزام عبارت از دين، مسؤوليت و تكليفي است كه فرد در برابر سازمان دارد و خود را ملزم به ماندن در آن مي‌بيند از ديدگاهي ديگر، تعهد سازماني نوعي احساس وابستگي و تعلق خاطر به سازمان است. بنابراين، تعهد سازماني «يك نگرش دربارة وفاداري كارمندان به سازمان است و يك فرايند مستمري است كه از طريق آن اعضاي سازمان علاقة خود را به سازمان و موفقيت و كارايي پيوسته آن نشان مي‌دهند(مجيدي، 1376).

1397/10/22

حيدري

21

1402/09/05

سميرا سامعي